به نام یگانه آفریننده زیبایی‌ها
تحلیل میزان و چگونگی افزایش تاب‌آوری بوتیک هتل‌ها در دوران عدم قطعیت
تهیه شده توسط:
الهام محمدی منفرد و پورنگ پورحسینی

خلاصه:
نگارندگان این یادداشت با پیشینه های حرفه ای و پژوهشی متفاوت و با هم افزایی میان اندوخته های علمی و تجربی خود و به دور از هر گونه ادعایی، می کوشند تا در زمانه ای دشوار برای صنعت گردشگری کشورمان که آغاز دورانی است که از آن تحت عنوان عصر عدم قطعیت یاد می کنند، تحلیلی تا حد امکان کاربردی در خصوص میزان و چگونگی افزایش تاب آوری بوتیک هتل ها به عنوان یکی از پارادایم ها (الگوواره های) نوین و شتابان در حال توسعه گردشگری کشورمان ارائه دهند.
بدیهی است هیچ یادداشت و مقاله ای عاری از ایراد نبوده و مشتاقانه علاقمند به آگاهی از نظرات کارشناسی خبرگان فن و بزرگوارانی هستیم که افتخار مطالعه و نقد این مکتوب را به ما می دهند.

مقدمه:
از جمله تحولات عظیم در بنیان صنعت هتلداری، جنبش و پیدایش بوتیک هتل ها است که در دهه 1980 توسط دو آمریکایی به نام های یان شراگر و استیو روبل بوجود آمد. این دو نفر با دانستن نیازهای مردم به اصالت و سبک زندگی جدید، دست به دست هم دادند و مکتب بوتیک هتل ها را پدید آوردند. بوتیک هتل ها که مورد توجه طبقه متوسط به بالا قرار گرفت، با هدف درهم شکستن قواعد قدیمی میهمان نوازی و همچنین بها و ارزش دادن به نیازهای میهمانان، نظام کهنه و قدیمی میهمان نوازی را در صنعت هتل داری مورد چالش قرار دادند و با توجه ویژه به علائق و سبک زندگی میهمانان، سرگرمی و جذابیت منحصربفردی را برای میهمانان خود ایجاد کردند.
هتل¬های سبک زندگی و بوتیک هتل ها حدود چهل سال پیش وارد عرصه میهمان نوازی شدند. به محض ورود به صنعت هتل داری، براي حفظ موجودیت خود به رقابت با هتل  هاي بزرگ پرداختند و در همان ابتدا برای ماندن تلاش می کردند. با این حال، در نهایت این گونه هتل ها توانستند زنده بمانند و در صنعت میهمان نوازی بدرخشند.
هتل های سبک زندگی و بوتیک هتل ها توانستند عناصر معماری، طراحی و اصالت را به واحدهای اقامتی برگردانند. این نوع اقامتگاه ها محیط هایی نسبتاً نو برای اقامت نسل جدید میهمانانی که به منظور اهداف تجاری و تفریحی اقامت می کنند، هستند.
بوتیک هتل ها به عنوان یکی از الگوواره های نسبتا جوان و شتابان رو به توسعه گردشگری کشورمان، برای تولید محصولات گردشگری ارزشمند و منحصر به فرد بر مبنای استفاده بهینه از قابلیت های محوری این مرز و بوم بستری فراهم نموده اند.

نگاهی اجمالی به سال 1398 هجری خورشیدی:
سال 1398 هجری خورشیدی، با سیلاب هایی بی سابقه و کاملا غیرقابل پیش بینی (حتی در مقیاس زمانی کوتاه مدت) شروع و با انبوهی از اتفاقات بعضا سرنوشت ساز و عموما غیرقابل پیش بینی و با تاثیرگذاری بسیار بالا بر صنعت گردشگری، در دو مقیاس ملی و جهانی ادامه و پایان یافت.
افزایش ناگهانی قیمت بنزین طی آبان ماه سال 98 و اتفاقات تلخ پس از آن شرایط سختی را برای صنعت به شدت وابسته به آرامش و ثبات گردشگری ایران عزیزمان رقم زدند.
ترور سردار سلیمانی توسط نیروهای آمریکایی و سقوط هواپیمای مسافربری بوئینگ 737 اوکراینی توسط شلیک موشک را می توان در زمره اتفاقاتی با تاثیرگذاری بالا بر صنعت گردشکری دانست که بی شک هیچ یک حتی از دقایقی پیش از انجام قابل پیش بینی نبودند و هر یک تاثیری آشکار بر صنعت گردشگری کشورمان گذاشتند.
در نهایت، شروع همه گیری جهانی بیماری کووید 19 از واپسین ماه های سال 1398 که تمامی دنیای ما را دگرگون نمود. این همه گیری همچنان تا افق چشم اندازی که واقعا به دشواری قابل پیش بینی است، ادامه داشته و پیامدهای اقتصادی آن حتی از اوج بحران بزرگ اقتصادی دهه سوم قرن بیستم میلادی عبور کرده است. البته شکل گیری و گسترش پاندمی کووید 19 نیز فراتر از برخی ادعاهای از جنس داستان های علمی تخیلی درخصوص پیش بینی وقوع آن توسط برخی افراد خاص در گذشته های بعضا دور، حتی در مقیاس زمانی کوتاه مدت نیز قابل پیش بینی نبود.
شیوع كوويد-١٩ و ماجرای كرونا را می توان يک چالش بشردوستانه قابل توجه در سراسر جهان به شمار آورد؛ چرا که دولت ها، کارکنان بهداشت، درمانگران و سیاست گذاران را متقاعد کرده که در راستای مهار شیوع ویروس جدید، ناگزیر باید در کنار هم و برای هم تلاش کنند. این بحران، همچنین چالش قابل توجهی برای مشاغل و مدیران در عرصه های مختلف ایجاد کرده است. همه ما در حال سپری کردن دوران بسیار دشواری هستيم. با این حال عوامل مختلفی در این بحران وجود دارند که خارج از کنترل شرکت ها و رهبران باقی مانده و تلاش های متمرکز و هوشمندانه می توانند بر مدیریت این ابر بحران تأثیر واقعی و چشمگیری داشته باشند.
همه گیری كوويد-١٩ همه دنیا را در معرض خطر قرار داده و ما در حال تجربه يک بحران بی سابقه هستیم و به همین دلیل نیاز به اقدامات ویژه ای را احساس مي كنيم. یکی از این اقدامات که مي تواند نشاط و رونق را به اجتماع و اقتصاد برگرداند، توسعه صنعت گردشگری با درک و پایبندی به ملاحظات خاص این دوران است. اگر چه این صنعت خود از این شرایط سخت بیشترین آسیب را دیده است.
بررسی سیر رخدادهای حوزه گردشگری حاکی از آن است که باید در آینده ای نزدیک منتظر تحولاتی عظیم در این حوزه بود؛ به عنوان مثال تغییر در رویه سفر (عدم تمایل گردشگران از سفر به مقاصد گردشگری اصلی با جمعیت توریست بالا و شهرهای بزرگ)، عدم تمایل گردشگران از سفر به بعضی کشورها و مناطقی که از نظر بهداشتی در معرض خطر هستند، تمایل گردشگران به سفر به مناطق روستایی و اقامت در اقامتگاه های بومگردی و همچنین تمایل گردشگران به اقامت در بوتیک هتل ها. در واقع شکلی متفاوت از شیوه قبلی گردشگری روی کار خواهد آمد که همگی جزء آرزوهای دیرینه بشر بوده است. دستیابی به این موفقیت ها در آینده نه تنها غیر-ممکن نیست بلکه به برکت گردشگری تجربه محور کاملا قابل حصول است. تمایل گردشگران برای سفر تغییر نمی کند اما رفتارشان چرا! وظیفه مدیران گردشگری روبرو کردن گردشگران با تغییرات واقعی و ملموس است.
چالش برنامه ریزی در دوران عدم قطعیت:
با توجه به تمامی تفاسیر فوق، می توان سال 1398 هجری خورشیدی را سال هم افزایی میان عوامل پرقدرت خارجی و داخلی با عدم قطعیت بالا دانست.
شاید در گذشته هر چند سال یک بار، دنیا شاهد وقوع اتفاقاتی نظیر حملات 11 سپتامبر 2001، جنگ های منطقه ای و بحران های بعضا وسیع داخلی بود، اما بی تردید دنیای پیرامون و بویژه ایران عزیز ما در سال 1398 به شکلی بی سابقه، شاهد وقوع انبوهی از اتفاقات بزرگ و کاملا غیر قابل پیش بینی بود که عموما ابتدا بیشترین تاثیر را بر صنعت گردشگری آسیب پذیر و در حال توسعه ایران گذاشتند و واقعا هیچ اطمینانی وجود ندارد که طی سال های بعد نیز شرایط متفاوت باشد.
در حقیقت، سال 1398 را می توان سال ورود به دورانی جدید دانست: "دوران عدم قطعیت".
در چنین دورانی با توجه به این که گذشته، حال و آینده، امتدادی منطقی و قابل پیش بینی ندارند، پارادایم ها (الگوواره ها) و ابزارهای برنامه ریزی کلاسیک، کارآیی خود را از دست می دهند؛ تا جایی که برخی اقتصاددانان و متخصصان کسب و کار، با مشاهده ناکارآمدی ابزارهای برنامه ریزی موجود، حتی فلسفه برنامه ریزی را به چالش می کشند. رویکردی افراطی که آشکارا ما را به سوی ادامه زندگی در قالب یک قمار بزرگ و در فضایی سرشار از آشوب های خود ساخته هدایت خواهد نمود.
در چنین دورانی، نه تنها مفهوم برنامه ریزی به چالش کشیده نمی شود، بلکه لزوما باید شاهد انجام پژوهش های فشرده و توسعه الگوواره ها و ابزارهای برنامه ریزی در دوران عدم قطعیت و محیط های با پیچیدگی و آشوبناکی بالا باشیم.
رویکرد پیشنهادی جهت برنامه ریزی در دوران عدم قطعیت:
به باور نگارندگان این مکتوب، هر مدل برنامه ریزی در دوران عدم قطعیت باید دست کم واجد ویژگی های زیر باشد:
1-    ترسیم هوشمندانه و پویای چشم اندازها.
2-    بیشینه انعطاف پذیری در فرآیندها و سازمان های مجری برنامه ها.
3-    درک عمیق قابلیت های محوری سازمان های مجری برنامه و بهره برداری بهینه از آن ها در راستای حفظ تعادل و موفقیت سازمان.
4-    توجه ویژه به منابع انسانی به عنوان اصلی ترین سرمایه های هوشمند و انعطاف پذیر هر سازمان.
5-    تعامل مطلوب با کلیه ذینفعان (بویژه رقبا).
بر همین اساس طی سال های قبل و بر مبنای یک نیاز بعضا شخصی و البته (سازمانی)، مدلی از برنامه ریزی راهبردی در محیط های با عدم قطعیت بالا با استناد به آموزه های هنر جنگ سان تزو و فلسفه هنر رزمی آی کی دو، تحت عنوان راهبرد هماهنگی توسط یکی از نگارندگان ارائه که سال هاست در سکوت استفاده شده و پشتیبان انجام برخی اتفاقات خوب نیز در صنعت گردشگری بوده است.
لزوم توجه به مفهوم تاب آوری کسب و کارها در دوران عدم قطعیت:
در ادبیات دانشگاهی مربوط به بلایای طبیعی، تعریف تاب آوری معمولاً به عنوان توانایی زنده ماندن و غلبه بر یک فاجعه با تأثیر و آسیب های تا حد امکان محدود و یا بازیابی با کمترین اختلالات اجتماعی توصیف می شود. علاوه بر این، تحقیقات در مورد انعطاف پذیری مخاطرات شامل پیشگیری و آمادگی در برابر سوانح است.  امروزه تاب آوری، توانایی تحمل و غلبه بر خسارات ناشی از یک رویداد در مقیاس بزرگ بحساب می آید. این توانایی بسیار تحت تأثیر شبکه های اجتماعی و اقتصادی است.
بنا بر تجربیات موجود در کشورمان، عموم کسب و کارهای مبتنی بر الگوواره توسعه پایدار بر مبنای فعالیت در فضایی با عدم قطعیت پایین شکل گرفته و در صورت افزایش عدم قطعیت و پیچیدگی های محیطی عملا به ویژه در بعد اقتصادی، از فاز پایداری خارج می شوند.
بنابراین در دوران عدم  قطعیت، طراحی هر کسب و کار مبتنی بر الگوواره توسعه پایدار، الزاما باید با یک پیوست افزایش تاب آوری در بیشینه عدم قطعیت قابل تصور همراه باشد.
چگونگی افزایش تاب آوری کسب و کارها در دوران عدم قطعیت:
دوستی طی اجرای یک طرح توسعه در یکی از مناطق روستایی به نقل از پیرمردهای یکی از آن روستاها می گفت که در آنجا همگی مردم چند شغل دارند. این موضوع بیانگر یک حقیقت برای افزایش تاب آوری در محیطی است که به شدت از نیروهای پرقدرت خارجی و به ویژه عوامل طبیعی تاثیر پذیر است؛ لزوم تنوع منابع تولید ثروت.
بنابراین هوشمندی، انعطاف و تنوع منابع تولید ثروت را می توان سه شرط اصلی تاب آوری کسب و کارها در دوران عدم قطعیت دانست.
به عنوان یک رویکرد پیشنهادی، طراحی ساختارهای کسب و کار در قالب سازمان های یادگیرنده بر مبنای  قابلیت های محوری مجموعه هایی با منابع درآمدی متنوع اما سازگار با یکدیگر و مکمل را می توان زمینه ساز افزایش تاب آوری کسب و کارها در دوران عدم قطعیت دانست.
چالش تاب آوری هتل های بزرگ در دوران عدم قطعیت:
هتل های بزرگ، عموما ساختارهای کسب و کاری با انعطاف پذیری و چالاکی کم و هزینه های ثابت بالا دارند و به همین دلیل آسیب زیادی از اتفاقات خاص سال 98 و بویژه همه گیری بیماری کووید 19 دیده اند؛ تا جایی که متاسفانه باید آمادگی مشاهده ورشکستگی بسیاری از هتل هایی باشیم که با سرمایه های سرمایه گذارانی عموما فرهیخته، خیر خواه و با هدف زمینه سازی برای توسعه در بخش های مختلف سرزمینمان ساخته شده اند.
می توان با هوشمندی بالا منابع تولید ثروت را در هتل های بزرگ افزایش داد. همچنین با استقرار یک نظام مدیریت خردمندانه، از هتل های بزرگ سازمان هایی یادگیرنده ساخت؛ اما بی تردید دو عامل چالاکی و انعطاف-پذیری کم همراه با هزینه های ثابت بالا، همواره زمینه ساز کاهش تاب آوری هتل های بزرگ خواهند بود.
قابل تصور است که تا سال 2030 ، تغییرات متعددی رخ خواهد داد و به دلیل تحولات جهانی، صنعت میهمان نوازی را نیز تحت تأثیر قرار می دهد که یکی از آن ها افزایش آسیب پذیری است.
یکی از اصلی ترین چالش هایی که صنعت میهمان نوازی با آن روبرو است، بزرگی حوادث خطرناک و همچنین غیرقابل پیش بینی بودن آنها است. آسیب پذیری صنعت میهمان نوازی در برابر انواع رویدادها می تواند افزایش یابد و همین باعث می¬شود میهمان¬نوازی به یک تجارت شکننده تبدیل شود.
صنعت هتل داری به عنوان یک بخش جدایی ناپذیر در صنعت گردشگری در برابر انواع خطرات و همچنین بحران آسیب پذیر است و نمی توان از اثرات فاجعه ها اجتناب کرد.
آسیب پذیری بخش های میهمان نوازی و گردشگری از این واقعیت ناشی می شود که کارمندان و میهمانان هتل، خود بخشی از صنعت گردشگری هستند. ارائه خدمات، کیفیت و تجربه کلی میهمان به عوامل خارجی زیادی وابسته است که می تواند بسرعت و بدون هیچ گونه اخطاری در معرض آسیب قرار بگیرد.
پتانسیل های موجود در بوتیک  هتل ها در راستای افزایش تاب آوری:
این اقامتگاه های کوچک غالبا با فرهنگ محلی عمیقا درآمیخته شده اند. نوآوری در خدمات و روابط صمیمانه در عین حفظ حریم با مشتری از عناصر اصلی بوتیک هتل ها است. مدل كسب و كار كوچك بوتیک هتل ها، چابكی در نوآوری و استقرار ابزارها و فن آوری های جدید را به آن ها می دهد.
عموم میهمانان امروزی به دنبال خدمات شخصی هستند که احساس خاصی به آن ها بدهد. آن ها می خواهند چیزی منحصر به فرد و خاص را تجربه کنند، چیزی که نه فقط بیادماندنی بلکه قابل اشتراک گذاری باشد.
بوتیک هتل ها و هتل های سبک زندگی لوکس، عامل محرک ترندهای جدید در صنعت هتل داری هستند. آن ها آزادی خلاقانه ای را برای طراحان و تجربیات منحصر به فرد برای بازدیدکنندگان ارائه می دهند.
معماری بوتیک هتل ها باعث ایجاد حس منحصر به فرد بودن و هویت در همه جنبه های زیبایی شناسی، برنامه ریزی و عملکرد می شود. هدف ایجاد تجربه ای به یاد ماندنی و گاه غیرمنتظره برای میهمانان است.
از دیدگاه داخلی، بوتیک هتل های موفق دارای یک داستان بسیار قوی و پیشرفته تا سطح جزئیات هستند و همه عناصر با دقت بررسی می شوند. بهترین بوتیک هتل ها تجربه ای به یاد ماندنی را ارائه می دهند که میهمان را با چیزی خاص در مورد بافت هتل مرتبط می کند.
رویکرد بوتیک هتل ها فرآیندی است که موارد بسیاری از جمله زمینه تاریخی و فرهنگ محلی را در نظر می گیرند. الهام بوتیک هتل ها از میهمان و درک روشنی از اهداف و خواسته های آن ها شروع می شود. سپس با استفاده از خلاقیت و تخصص شان با تجربیات میهمان مورد نظر ارتباط پیدا می کنند.
بوتیک هتل ها عموما بر مبنای سازه ها و نظامدهای اجتماعی خاصی شکل می گیرند که بعضا برای صدها سال، به شکلی ذاتی، در بستر زیستی- فرهنگی خود تاب آوری دارند.
در حقیقت، بوتیک هتل ها خوانشی پست-مدرن و پویا از آمیزش زیبایی های زندگی سنتی همراه با توانمندی ها و نیازهای دنیای مدرن هستند و عموما در بر گیرنده نقاط قوت هر دو.
بنابراین، منطقی است که به شرط هوشمندی مدیران، کسب و کارهایی تاب آور در بوتیک هتل ها در دوران عدم قطعیت شکل بگیرد.
انعطاف پذیری ذاتی بوتیک هتل ها در ارائه خدمات:
بر خلاف هتل های زنجیره ای که انعطاف پذیری محدودی در قیمت گذاری، توزیع و استراتژی بازاریابی دارند، بوتیک هتل ها می توانند با ارائه پیشنهادات خاص و سفارشی، ارزش بالایی را برای میهمانان ایجاد کنند و این امکان را برای میهمانان فراهم می کنند که در انتخاب و ساخت تجربه انعطاف پذیر باشند.
عناصر موفقیت آمیز در طراحی بوتیک هتل ها باعث شده اند هتل های تجاری هم به این نوع اقامتگاه ها روی خوش نشان داده و راه خود را به بوتیک هتل ها پیدا کنند. از طرفی یک رویکرد زندگی سالم تر و دسترسی به هر دو فضاهای عمومی و خصوصی باعث شده مخاطبان خاص خود را داشته باشند.  
تمایل به سمت پایداری و تجربیات و آشپزی محلی، خلق تجربیات نادر، ارتباط پذیری با جامعه محلی و فرهنگ همه جانبه از دیگر ویژگی های انعطافی بوتیک هتل ها است.
هتل های مستقل در رویکردشان به معماری و طراحی اهمیت می دهند و  قطعا این ویژگی نشان از انعطاف پذیری بالای بوتیک هتل ها و انگیزه ای برای تمایز از هتل های تجاری، ماجراجوئی ذاتی استقلال و ماهیت غیرتجاری آن ها است. رهبران هتل های مستقل ضمن پایبندی به اصول، اجازه می دهند که بیشترین خلاقیت را در سفارشی سازی و طرح های منحصر به فرد اقامتگاهشان انجام گیرد و در این روند آزادی بیشتری را کسب می کنند و ارزش اصالت و زیبایی شناسی را بخوبی می دانند.
بوتیک هتل ها به دلیل توجه به جزئیات، در هر تجربه و خدماتی که ارائه می دهند مشهور هستند. از وعده های خوراکی با مضمون و احترام به حریم شخصی گرفته تا گشت و گذارهای اختصاصی. همچنین حیرت انگیز بودن محل و تجربه باعث می شود تا میهمانان احساس کنند که این احتمالاً بهترین لحظه زندگی آن ها است.
بوتیک هتل ها ضمن برخورداری از نقاط قوت هتل های 4 و 5 ستاره، بویژه در زمینه ارائه خدمات عالی به گردشگران، بدلیل کوچکی و اداره در قالبی از جنس یک خانواده کاری، از انعطاف پذیری بالایی در ارائه خدماتی خاص و سفارشی به مطلوب ترین بازارهای هدف گردشگری برخوردارند و می توانند به شرط هوشمندی در بحران هایی نظیر همه گیری بیماری کووید 19، همچنان در مسیر رشد و توسعه به حرکت خود ادامه دهند.
کسب و کارهای مکمل و همراه فعالیت بوتیک هتل ها:
شاید گستره کسب و کارهای مکمل فعالیت بوتیک هتل ها به اندازه اقامتگاه های بومگردی نباشد؛ اما در مواردی، بوتیک هتل ها توانایی شگفت انگیزی در زمینه توسعه کسب و کارهای مکمل دارند.
به طور مثال، بوتیک هتل ها را می توان بهترین بستر قابل تصور برای عرضه و فروش صنایع دستی کاربردی در قالب الگوواره خانه ایرانی دانست. خانه ای که همه اجزای آن، به جز لوازم برقی، توسط صنایع دستی کاربردی ایرانی تامین می شود.
همچنین، بوتیک هتل ها به شرط وجود یک سالن نمایش تئاتر و موسیقی کوچک و با کیفیت، از ظرفیت کم نظیری در زمینه اجرای تئاتر و موسیقی توسط هنرمندانی برجسته، در جمع هایی نیمه خصوصی و به شدت جذاب برخوردارند.
از دیگر فعالیت¬های اقتصادی مکمل بوتیک هتل ها، می توان به کافی شاپ و رستوران های باکیفیت و برگزاری جشن های خصوصی، سمینارها و کارگاه های تخصصی با کیفیت بالا و خاص اشاره نمود.
بوتیک هتل ها و چالش بیماری کووید 19:
 شروع و گسترش شتابان همه گیری جهانی بیماری کووید 19، بی تردید صنعت گردشگری را با بزرگترین چالش تاریخ خود مواجه نموده است. شواهد زیادی گویای آن هستند که صنعت گردشگری شاهد زیانی به مراتب بیش از دیگر صنایع در اثر این همه گیری جهانی بوده و متاسفانه به نظر می رسد همچنان نیز این روند زیان دهی صنعت گردشگری، بویژه در کسب و کارهای بزرگی نظیر هتل¬ها و تورگردانان فعال در زمینه تورهای ورودی و خروجی، دست کم تا بهار سال 1400 هجری خورشیدی ادامه داشته باشد.
بوتیک هتل ها با توجه به ماهیت ذاتی خود که متضمن ارائه خدماتی شخصی سازی شده به گروه هایی کوچک با سطح نسبتا بالای فرهنگی و اقتصادی هستند، به مراتب بیش از دیگر انواع تاسیسات گردشگری، قابلیت اجرای ملاحظات و پروتکل های خاص این شرایط را داشته و به نظر می رسد در زمانه ای که شاهد زیان دهی طولانی مدت و حتی ورشکستگی برخی هتل های بزرگ و مجلل هستیم، نظاره گر رشد بعضا شتابان بوتیک هتل ها در کشورمان خواهیم بود.
جمع بندی و نتیجه گیری:
صنعت هتلداری از دیرباز وجود داشته اما می توان گفت زمانی پدیدار شد که مسافران، تجار و مقامات حکومتی در طی تاریخ برای استراحت، خوراک و نوشیدنی به مکان ها و استراحتگاه های عمومی پناه می بردند. امروزه که تکنولوژی تا حد زیادی پیشرفت کرده، متوجه می شویم که مسئله اقامت در مسافرت حائز اهمیت است و از طرفی هم از هر زمان دیگری راحت تر شده است. هتل ها برای تأمین نیازهای فزاینده میهمانان بطور کامل تغییر شکل داده اند و طراحی هتل ها بر اساس نیاز میهمانان انجام شده است. یک بوتیک هتل با خلق فضای ناب و غنی که قادر است دل میهمانان را بدست آورد، در فضاهای شهری که با ساختمان ها و طراحی های گوناگون اشباع شده، می تواند نقطه عطفی در شکل دادن معماری شهر و حتی پیشرفت در صنعت هتل داری باشد. فضای بوتیک هتل ها باید دعوت کننده و گیرا و همچنین دارای هویت و شخصیت باشد. یکی از ویژگی های این سبک از هتل ها نداشتن ساختار زنجیره ای است و همین امر باعث می¬شود که هرکدام از بوتیک هتل ها معماری متمایز از سایرین داشته باشند و نتوان هیچ دو بوتیک هتلی را مشابه یافت.
هدف بوتیک هتل ها خدمات لوکس و شیک است. بوتیک هتل ها مشتریان خاصی دارند و معمولا مسافرانی که علاقمند به داشتن تجربه ای متفاوت هستند حاضر به اقامت در این هتل ها می شوند و در کل می توان گفت جامعه مخاطبان خاص خودشان را دارند. منظور از لوکس بودن، صرفا معماری و دکوراسیون داخلی نیست بلکه خدمات انحصاری به مشتریان است. در بوتیک هتل ها به بناهای کلاسیک یا معماری در حوزه های طبیعی خاص و با رویکرد حفظ محیط توجه خاصی می شود و علاوه بر دقت در معماری، بر امکانات رفاهی تأکید بسیاری دارند.
بوتیک هتل ها به عنوان یکی از الگوواره های نوین و تا حدود زیادی انعطاف پذیر گردشگری، ضمن تولید محصولات گردشگری منحصر به فرد و نهایت ارزشمند برای مطلوب ترین بازارهای هدف گردشگری بر مبنای قابلیت های محوری این مرز و بوم به شرط هوشمندی مدیران و بهره برداران و توجه صحیح به کسب و کارهای مکمل توان تاب آوری بالایی در دورانی دارند که قابلیت نام گذاری به عنوان دوران عدم قطعیت را دارد.
در شرایطی که متاسفانه ما شاهد زیان دهی و حتی ورشکستگی بسیاری از هتل های بزرگ هستیم، بوتیک هتل ها می توانند همچنان بستری باشند برای روشن ماندن چراغ گردشگری فاخر فرهنگی ایران عزیز.

" این یادداشت تقدیم می شود به آن هایی که در آغاز راهند "

تهیه شده درسال99

یادداشت و مقالات مرتبط

آدرس اینستگرم الیمو