در کلاسی که مدتی پیش شرکت کردم، می گفتند دنیا بر اساس قصه ها و افسانه ها بنا شده و نه اتم ها. به این جمله باور دارید؟
می دانستید با قصه گفتن حتی قاضی رو هم در دادگاه می توانید تحت تاثیر قرار بدهید و نظرش را جلب کنید؟
می دانستید داستان برخلاف ناداستان (اتفاقات و دریافت های علمی) ابطال پذیر نیست؟
یعنی چی؟ در همین دوران کرونا اوایل می گفتند از طریق دست هم این ویروس منتقل می شود! مدتی بعد به این نتیجه رسیدند و این نظریه را باطل کردند و در پی این اتفاق استفاده از الکل هم کمتر شد. این یک ناداستان است و ابطال پذیر. اما برگردیم به داستان. داستان شاهنامه و یا رومئو و ژولیت که ساخته و پرداخته ذهن شکسپیر بوده و هزاران داستان دیگر را نمی توانیم باطلش کنیم.
اینجاست که به اهمیت داستان می رسیم. در عرصه گردشگری هم همین است؛ ما با داستان سروکار داریم.
بافت تاریخی شهرها جزئی از شناسه و خاطرات مردم آن منطقه محسوب می‌شوند. روایت و تاریخ نقش مهمی در بالفعل شدن مناطق گردشگری دارند؛ گردشگر جایی می‌رود که معنای واقعیت داشته باشد.

در جدیدترین شیوه‌های جذب گردشگر، بسیاری از کشورهای دنیا به قصه گفتن در مورد مکان‌هایشان رو می آورند. مثل فرانسه، ایتالیا، آفریقای جنوبی و اخیرا هلند
بعنوان مثال رومئو و ژولیت هرگز وجود خارجی نداشتند و شخصیت‌های خیالی هستند، اما خانه‌ای قدیمی متعلق به قرن 16 میلادی در ورونای ایتالیا، به خانه ژولیت شناخته می‌شود که هر ساله هزاران گردشگر به خانه فرضی ژولیت می‌روند و نامه‌های بسیاری خطاب به عشق‌شان بر روی دیوار آنجا می‌چسبانند.

امروزه در بحث هویت‌بخشی به بافت‌های تاریخی زنده، نگاه صرفا کالبدی دیگر حاکم نیست، برای تبدیل یک مکان به مقصد گردشگری، خاطرات و قصه‌ها نقش‌آفرینی می‌کنند و متاسفانه در کشور ما چه بسیارند آداب و رسوم، قصه‌ها و خاطراتی که زیر تیغ توسعه‌زدگی یا فراموش شدند و یا در حال فراموشی‌اند.
حال در بحث بوتیک هتل ها اهمیت داستان به چه صورت است؟ یکی از ویژگی های بارز بوتیک هتل ها که آنها را از سایر مجموعه های اقامتی متمایز می کند این است که باید داستانی را با خودشان به دوش بکشند! این داستان می تواند برگرفته از زندگی افرادی که در آن مکان زندگی می کردند باشد! یا افراد مشهوری که به آن خانه رفت و آمد داشتند مثل طبیب، حکیم و ...
آن بوتیک هتل می تواند در دل محله ای واقع بشود که آن محله داستانی داشته باشد! البته نه هر داستانی
بعنوان مثال بوتیک هتل حنای تهران
داستان بوتیک هتل حنا از بازسازی یک خانه قدیمی با پلاک شماره 3 در یکی از شناخته شده ترین کوچه های تهران شروع می شود. حنا در کوچه قرینه واقع شده. حالا داستانش چیست؟ داستانش برمی گردد به دو برادر به نام های اکبر و محمدباقر لولاگر
محمدباقر تصمیم می‌گیرد با برادرش اکبر که در برلین فرش‌فروش بوده شراکتی راه بیندازد؛ از همین رو زمین کوچه لولاگر را می خرد و به کمک سرمایه برادرش مشغول ساخت خانه‌هایی در همین کوچه می شود.
محمد باقر از آنجایی که نماینده برادرش بوده، به رسم امانت‌داری مشابه هرچیزی که برای خودش می ساخته، یکی هم به همان شکل در طرف دیگر کوچه برای برادر دور از وطنش می سازد و اینطور می شود که کوچه قرینه پایتخت شکل می‌گیرد.
ساختمان‌هایی با بهارخواب و درختانی متقارن یکی بعد از دیگری ساخته و کوچه محلی می شود برای زندگی اختصاصی لولاگرها.
وارد کوچه لولاگر که می‌ شویم، بیش از هر چیز دو پنجره بیرون آمده روبروی هم در وسط کوچه توجه ما را به خود جلب می‌کند. اتاق لولاگر تا وسط کوچه لولاگر آمده و همزمان بخشی از خانه و بخشی از کوچه است.

این کوچه خودش به تنهایی یک جاذبه است که چندتا جاذبه دیگر را در دلش جا داده. از پیتزا داوود و کافه ری را بگیر تا بوتیک هتل حنا و همسایگی اش با سفارت فرانسه.
این می شود داستان حنا و داریم می بینیم که حنا یکی از موفق ترین بوتیک هتل های ایران است و یکی از دلایلش همین داستانی است که با خودش به دوش می کشد.
حال این داستان می تواند حتی تخیلی باشد و واقعی نباشد. مثل داستانی که بوتیک هتل سوریجان برای خودش ساخته. داستان سوری خانم و یا داستان تخیلی بانویی که از فرانسه به شیراز برگشته در بوتیک هتل راوی.
و یا حتی داستان جذاب کاظم خان و خانواده اش (عمارت نظامیه)

پس داستان یکی از مهم ترین ویژگی بوتیک هتل ها است.
و در نهایت آنچه از انسان می‌ماند داستان است.
داستان تو چیست؟

دومین ویژگی زیبایی شناسی و معماری است که باید حرفی برای گفتن داشته باشند.
و سومین هم که بسیار اهمیت دارد بحث خدمات اختصاصی و ویژه به میهمان است!

یادداشت و مقالات مرتبط

آدرس اینستگرم الیمو

آدرس لینکداین