اگر دیوارهای خانه های قدیمی می توانستند حرف بزنند، چه می گفتند؟ چه داستان هایی را به ما منتقل می کردند؟
آجرها و دیوارها ممکن است نتوانند صحبت نکنند، اما اگر می دانستیم که چطور به ما نگاه می کنند و دوست دارند داستان شان را بگویند که قدم های چه افرادی را دنبال کردند، دهان مان از تعجب وا می ماند!

آنها چیزی بیش از گرد و غبار روزانه را جذب کردند و دهه به دهه زندگی روزمره خانوادگی آدم های ساکن اینجا را به ثبت رساندند. در واقع هر فردی که در اینجا زندگی کرده، اثری از خود بر جای گذاشته.
تمام خانه های قدیمی داستانی برای گفتن دارند. داستانی که به قرن ها پیش برمی گردد و از زندگی های یک دوره ی تقریبا فراموش شده روایت می شود.
این داستان‌ها ممکن است بر اساس مکان، محله، نسل‌هایی که در این خانه ها زندگی کردند و حتی مصالح تاریخی که برای ساخت آن خانه استفاده شدند، نشات گرفته باشد.
به عنوان دوستداران خانه های قدیمی، ما باید به دنبال پذیرش و احترام به این تاریخ باشیم، نه اینکه آن را پاک کنیم. خانه هایی که در آن زندگی می کنیم داستانی را روایت می کنند و هرچه خانه بزرگتر باشد، حرف های بیشتری برای گفتن دارد. امروز به روایت عمارتی در خیابان محتشم کاشان می پردازم که معماری اصلی آن به سلسله صفویه بر می‌گردد.

نام: بوتیک هتل خانه منوچهری
موقعیت مکانی: کاشان، خیابان محتشم، کوچه ثابت، کوچه عمارت هفتم، شماره 49
بهره بردار: سرکار خانم صبا منوچهری
مدیریت: سرکار خانم سارا عصمتی

شهرها با گذشت زمان تغییر می کنند؛ محله ها از بین می روند و محله های جدید رواج پیدا می کنند.
خانه منوچهری در محله ای واقع شده که از محلات معتبر و مرکز ابریشم بافی کاشان بوده.
15 سال پیش زمانی که صبا منوچهری برای اولین بار محله پشت عمارت کاشان که در نزدیکی بازار قدیمی قرار داشت را کشف کرد، احساسی عمیق در وجودش غلبه کرد. این محله تا حدودی عمیقاً برایش آشنا به نظر می‌رسید، رنگ‌ها زنده و شفاف و بوی‌های اطراف آن تداعی کننده خاطراتش بود. گویی در اینجا وطن معنوی اش را پیدا کرده بود.
خانه منوچهری در نیمه سال 86 در حالی که در آستانه کامل نابودی بوده، توسط صبا منوچهری خریداری و به ثبت ملی رسیده.
صبا از همان ابتدای کار با هدف احیای بافت تاریخی و صنایع نساجی از جمله زری بافی، مخمل بافی و شعربافی خانه منوچهری را با کیفیت بالایی مرمت کرد.
با یک عالمه چالش! مردم محله همکاری که نمی کردند هیچ، سنگ هم می انداختند جلوی پایش! صبا منوچهری هم کوتاه نمی آمد و بجای مقابله به همراه سارا عصمتی اقداماتی انجام دادند که در ادامه می گویم.
 بچه های محل را برای برنامه های تفریحی و سرگرمی و تماشای فیلم دعوت می کردند. برایشان آموزش زبان و نقاشی و نحوه آدرس دهی می گذاشتند. در واقع در بخش آینده گردشگری از طریق بچه ها اقدام کردند و بعد هم به خانواده ها انتقال دادند.
به پدر و مادرها یاد دادند که چطور زباله هایشان را بازیافت کنند. 3 سال برای این کار وقت گذاشتند. ایجاد امنیت در محله و احیای کوچه ها، برنامه های فرهنگی، آموزش تخصصی رنگرزی گیاهی و شعربافی با تضمین شغل اقدامات ارزنده ی این خانم ها بود که به دنبالش باعث رونق و زنده شدن روح بافت گردید.
در واقع خانه موزه منوچهری رو به یک پایگاه پژوهشی – فرهنگی تبدیل کردند.
سارا عصمتی که آن زمان تنها 17 سال داشت، از همان ابتدای کار با این خانه همکاری کرده تا به امروز که دغدغه ی این روزهایش این است که در مدت کرونا فرهنگ گردشگران بسیار پایین آمده و همین یکی از دلایلی است که نیروهای کار بخاطر توهین و برخورد بد میهمانان استعفا می دهند و نه فقط میهمانان ایرانی بلکه این قضیه در مورد توریست های خارجی هم صدق می کند.
و اقدامات این روزهای سارا طراحی و اجرای موزه ای است که در مرکزیت این خانه ها قرار است به مجموعه اضافه بشود و نمونه اش را در ایران نداریم و این روزها هم حسابی مشغول هماهنگی موزه و کارهای مربوط به آن است.
روح و انرژی این خانه موزه باعث اتفاقات خوبی در بافت کاشان شده.
همراه با احیای خانه منوچهری شغل های هنری خاص در معماری، نجاری و گچ کاری از گذشتگانمان مجدد احیا شدند.
بسیاری از سرمایه گذاران که به بخش هنر و فرهنگ علاقه مند بودند توسط صبا منوچهری و این خانه جذب شدند و خانه های بسیاری همراه با بافت تاریخی احیا و باعث جلوگیری از تخریب بافت و جریان آپارتمان سازی در بافت شد.
در ادامه احیای صنایع نساجی، افرادی که در این زمینه در گذشته مشغول بودند، مجددا شروع به فعالیت و توسعه کار خود در احیای صنایع نساجی کردند.

چیزی که خانه منوچهری را منحصر به فرد می کند داشتن فضاهای متعدد و جذاب است؛
مثل فیلمخانه، فروشگاه صنایع دستی و کارگاه بافندگی (مخمل بافی، زری‌بافی و شعربافی) رستوران و کافه، فروشگاه و گالري فیوز و البته 9 باب اتاق.
یکی یکی به تمام این قسمت ها می پردازم. اما بهتر است قبلش سری به تاریخچه خانه بزنیم.

تاریخچه:
اینجا ملکی خصوصی متعلق به فردی به نام آقای رشادی بوده که به علت بدهی به بانک تجارت سال ها در رهن بانک بوده و همین موضوع باعث می شود که این ملک قدیمی درحال تخریب در مزایده ای توسط خانم منوچهری خریداری بشود.
خانه منوچهری با زلزله سال ۱۷۷۸ میلادی (1157 شمسی) تا حدودی خراب و در دوره قاجار بازسازی می شود.
به همین علت بیشتر رنگ و بوی قاجاری می دهد ولی به لحاظ قدمت به دوران صفوی بر می گردد.

 مرمت و بازسازی خانه منوچهری بین سال‌های 86 تا 89 طول کشیده و نتیجه خانه ای شده که تمامیت نه اما بخشی از تاریخی بودن خودش را حفظ کرده و در عین حال محیطی گرم و دلپذیر برای زندگی دو سه روزه توریست ها و میهمانان ارائه می دهد.

لابی
خانه منوچهری مقدم میهمانان را با یک نوشیدنی محلی در میهمانخانه مجلل خود که با مبلمان سنتی ایران مفروش شده و دارای یک نگارخانه که در طبقه فوقانی است خوش‌آمد می‌گوید.
این خانه با حفظ شخصیت و جزئیات اصلی خود به کمال بازسازی شده. سقف‌های بلند، قالب‌های گچی حکاکی شده با دست، شیشه های رنگی، آرت شاپ و سرگرمی های جذاب، این بوتیک هتل و به نوعی خانه موزه را به یکی از ارکان اصلی کاشان تبدیل کرده.

کارگاه شعربافی

آرت شاپ
تعهد خانه منوچهری به میراث هنرها و صنایع دستی سنتی ایرانی منجر به همکاری بی نظیری با بافندگان نساجی محلی شده.

اتاق ناهار خوری
یک تجربه خوراک الهام بخش را در فضایی جذاب و آرام ارائه می دهد.

حیاط:
تخت هایی با تزئینات ساده در حیاط وجود دارد که میهمانان می‌توانند برای مدتی از زندگی خود فرار کنند.

اتاق ها:
اتاقی تریپل
نخ موجود در ملحفه ها از مصر آورده شده. همانطور که می دانید نخ مصر بهترین نخ است که تراکم بافت پارچه اش از 350 شروع و اینطور است که هرچه شسته بشود، لطیف تر می شود.

بازی هایی هم برای سرگرمی میهمانان در نظر گرفتند مثل شطرنج و تخته نرد و بروشورهای باشگاه اسب سواری هم در اتاق ها موجود است و از قبل خانم سارا خودشان وضعیت باشگاه را از لحاظ ایمنی تجربه کردند. در واقع ایشان تستر هتل هم هستند. از خدمات گرفته تا تست کردن خوراکی ها قبل از سرو برای میهمان.
طراحی کمینه‌گرای سرویس‌های بهداشتی با استفاده از سنگ‌های محلی و کاشی‌های لعابی دست‌ساز، از خودبسندگی این معماری و نیز بی‌آلایشی زندگی اصیل این بنا می‌گوید.
ظروفی که در خانه منوچهری استفاده می شود دست ساز است و بازاری نیست.

سینما
خانه منوچهری در زمره معدود خانه‌هایی است که دارای آب‌انبار بوده؛ چرا که در ایام گذشته معدود خانه ها آب انبار داشتند. این فضا در حال حاضر با کاربری تماشاخانه فعال است.
این تماشاخانه هم به لطف تلاش های تیم منوچهری جذابیت های خاص خودش را دارد. قسمتی از سریال یاغی هم اینجا تماشا کردم.

خانه منوچهری با مجموع تنها 9 اتاق شبیه مهمانخانه ای است که بازدیدکنندگان و میهمانان از قبل احساس می کنند در خانه خود هستند. البته بزودی 2 اتاق دیگر به مجموعه اضافه می شود.
طبیعت خانه منوچهری میهمانان را برای زندگی آهسته فرا می خواند. اینجا تمام خدمات یک هتل را دارد، اما به روشی شخصی تر.

خانه منوچهری 2
در ادامه استقبال از خانه منوچهری، خانه دوم با 12 باب اتاق، رستوران، کافی شاپ، کارگاه شعر بافی و موزه پارچه در توسعه مجموعه اول احیا و مرمت گردید که قدمت قاجاری-پهلوی دارد.

رستوران دیگ
خوراک در اینجا ترکیبی متمایز از ایرانی و مدرنیته است.

من آلبالو پلو و آب دوغ خیار سفارش دادم. حتما می پرسید چرا خوراک شیرازی انتخاب کردی! دلیلش این است که دوست داشتم طعم شیراز را در کاشان هم امتحان کنم.

اتاق های مجموعه دوم نسبت به مجموعه اول مدرن تر هستند.
مهمان‌ها در آسایش و آرامش این اتاق‌ها از امکانات یک هتل با رتبه جهانی، ازجمله تختخواب‌های راحت با ملحفه‌های نخی مرغوب و لحاف‌های لطیف که با پارچه‌های چاپ دستی پوشیده شدند، بهره می‌گیرند.
نوشیدنی‌های رایگان در تمام اتاق‌ها در اختیار میهمانان است.

اتاق ها شامل صبحانه، بازديد از گالري، کارگاه پارچه بافي سنتي، بازديد از موزه پارچه، استفاده از سينما، پارکینگ و اينترنت نامحدود رايگان می باشد.
در سرتاسر منوچهری، روحی آزاد و نگرش آرام نسبت به زندگی پیدا خواهید کرد که در عین حال الهام بخش و خوشایند است. منوچهری با وجود داشتن اتاق های بیشتر نسبت به هتل های شیراز، به همان اندازه صمیمی و آرامش بخش است.

 سفرنامه کاشان

معرفی بوتیک هتل‌ها

آدرس اینستگرم الیمو