ردیابیِ تاریخِ یک خانه قدیمی مانند راهْ رفتن از میانِ پیچ‌وخمِ باغی است که بیش از حد رشد کرده است.
 در بیشتر موارد، مگر اینکه شما از نوادگانِ صاحبانِ اصلی باشید و در اتاقِ زیرِ شیروانی پر از یادگاری داشته باشید!
فهمیدنِ اینکه خانه‌ی اجدادیِ شما چه زمانی ساخته شده است، چه کسانی در داخل اتاق‌های آن زندگی می‌کرده‌اند و چه تغییراتی صاحبانِ مختلف ایجاد کرده‌اند، می‌تواند یک سفرِ چالش‌برانگیز، اما جذاب باشد.

هر کسی که این کار را انجام می‌دهد احتمالا باید تاریخ‌دان، معمار، پژوهشگر، دانشجو و یا حتی عاشق باشد.
کوچه‌ای در شیراز وجود دارد که مملوء از خانه‌های باقی مانده از دورانِ زندیه، قاجار و پهلوی است. اینجا خانه‌ای کوچک در جواربوتیک‌هتلی نقلی و بامزه است که در طول زمان میزبان افراد زیادی بوده است.
جذابیت و تضادِ عجیبِ این خانه، به‌ویژه زمانی که از پله‌های ورودی گذر می‌کنید و با طی کردنِ آن‌ها و برگرداندنِ روی مبارکتان به سمتِ چپ، متوجهِ شکوه و زیبایی آن می‌شوید، بیشتر و بیشتر نمایان می‌شود.

 
در بدو ورود پسر جوانی به استقبالم آمد. چشمانی درشت قهوه‌ای داشت با حالتی پر از معصومیت.
پیراهنی آبی به تن داشت و شلواری کُرْدی به پا و کیفی هم به کمرش بسته بود؛ از همان کیف‌ها که من هم عاشقشم و چندتایی در کمدم دارم.

درست روی بام را که نگاه کنید، چشمتان به پسر نوجوانی می‌خورد که لباسی آلبالویی به تن دارد و به محضِ دیدنِ دوربین دردستم، همانند شوالیه‌ها ژست گرفت و حاصلش شد این عکس.

آیا به داستان‌هایی که در خانه‌های تاریخی جا خوشْ کرده‌اند، علاقه دارید؟

یادداشت و مقالات مرتبط

آدرس اینستگرم الیمو