احساس و ترسی که همین چند روز پیش در بافت تاریخی به من دست داد:
ساعت ۸ شب بود و در حالی که از زیر طاقی در محله‌ی سنگ سیاه گذر کردم، آقای بیماری (🚬💉)  را دیدم که مثل جن جلویم ظاهر شد؛

شوکه شدم و از ترس زبانم بند آمد؛
صدای تالاپ‌تولوپ قلبم را بوضوح می شنیدم. تنها کاری که توانستم بکنم این بود که به خانه‌ی هنرِ همان حوالی پناه بردم.

تأکید می‌کنم ساعت ۸ شب بود و نه ۱۲ و نه ۲ بامداد…
و این در حالی است که چند صباحی دیگر این محله پر می شود از توریست فرنگی…
مسئولین محترم اندکی تأمل لطفا!
۲ سال فرصت داشتیم برای جمع کردن اینجور افراد؛ ما ابتدا باید برای خودمان امنیت را فراهم کنیم و بعد برای توریست خارجی.
مسئولین محترم اگر اتفاقی برای من می‌افتاد شما پاسخگو بودید؟!
تدبیری بیندیشید لطفا!
یکی به من جواب بدهد پس پشت آن میزهایی که نشسته‌اید چکار می‌کنید؟!
این اتفاق باعث شد تا سری به چند خانه تاریخی بزنم و پیشنهاد مدیران آن ها را در خصوص امنیتی که می‌شود در بافت تاریخی ایجاد کرد بشنوم تا برسانم به دست مسئولین
شاید کمکی شد
هرچند کوچک



پیشنهاد مدیران چند خانه تاریخی در خصوص امنیت در بافت قدیمی

مرجان منشی مدیر بوتیک هتل راوی:
با توجه به ناکارآمدی هایی که در شیوه ی حکومت وجود دارد، عدم پیوند مناسب سازمان های زیربط به همدیگر و به گردن هم انداختن، ارگان هایی که مسئولیتشان توجه و رسیدگی به امنیت بافت است زمانی می توانند مثمرثمر واقع بشوند که بخش خصوصی و دغدغه مندهای فرهنگی و فعالان گردشگری برای بافت ایده های جدید و حقوق تازه بدهند. در غیر اینصورت سازمان ها تا الی الابد درگیر اینکه من سهم خودم را انجام دادم، آن یکی سهمش را انجام نداد، من بودجه و امکانات ندارم، قانونش تعریف نشده و ... خواهند بود.

محمدمهدی تقی زاده مدیر و بهره بردار اقامتگاه سنتی هشت گنج:
امنیت کل بافت قدیم توسط یک یا دو کلانتری تامین می شود که اگر بافت را به ۳ قسمت سنگ سیاه، لطفعلی خان و درب شازده تقسیم کنیم، این بافت حداقل به ۳ کلانتری نیاز دارد.
پیشنهاد بنده همکاری در بهسازی بافت قدیم است. قسمت‌های زیادی از بافت خالی از سکنه شده و عملا زندگی در آن جریان ندارد و بعنوان یک شهر متروکه، محل امنی برای معتادان شده است. با رونق بافت و رفت و آمد در این محل ها امنیت و راحتی لازم برای معتادان سلب خواهد شد.

سروش پرهامی مدیر و بهره بردار خانه سنتی پرهامی:
گردشگری در ایران بدلیل نوسانی که دارد، به امنیت بافت کمک نمی کند؛ در بافت قدیم ما با کوچه هایی روبرو هستیم که خانه هایش به بوتیک هتل، اقامتگاه، کافه و رستوران تبدیل شده اند. این در حالی است که بافت به خانه های شخصی و آدم های دغدغه مند نیاز دارد که در آن خانه ها زندگی کنند. تا همین چند سال پیش آدم های اصیلِ تحصیل کرده ای در بافت زندگی می کردند اما این روزها جایشان را افراد فرصت طلبی که از کوچه های خلوت و خالی برای ساقی گری و کشیدن مواد استفاده می کنند، پر کرده است.
از طرفی برخی از ارگان ها و همچنین تخریب هایی که اتفاق می افتد، بصورت مستقیم در ناامن کردن هرچه بیشتر بافت دخیل هستند.
و کلام آخر تا وقتی با بی توجهی شهرداری، عدم انجام وظیفه سازمان میراث فرهنگی و دیگر سازمان ها روبرو هستیم، کاری از پیش نخواهد رفت.
محمود محمدی مدیر و بهره بردار عمارت آلان:
بدلیل مشکل امنیتی جرات نصب تابلوی سر در را نداریم؛ چرا که مدتی پیش زنگ در خانه و دوربین مدار بسته عمارت را دزدیدند. با توجه به اینکه رفتارهای ما در اذهان توریست ها اثرگذار است و موجب تبلیغ منفی می شود، پیشنهاد بنده این است که نیروهای انتظامی افرادی را استخدام کنند و بابت آن مبلغی از خانه های تاریخی جهت امنیت بیشتر دریافت کنند و همچنین جمع آوری افراد بیمار را در اولویت برنامه های خود قرار دهند که نمایانگر جلوه زشتی از شهر است.
علیرضا شجاعی مدیر و بهره بردار کافه موزه زرنگار:
تسهیل شرایط سرمایه گذاری در بافت باعث ایجاد اشتغال و به تبع آن رفاه برای ساکنین و از بین رفتن فقر و بزه می گردد.

یادداشت و مقالات مرتبط

آدرس اینستگرم الیمو