اینکه بگوییم تا چه زمانی این فضای پاندمیک ادامه دارد زود و نظری نسنجیده است؛ اما از این طرف هم که بگوییم مردم چه زمانی خود را با شرایطی که تغییر ایجاد کرده، وفق می دهند بسیار دشوار است. نزدیک به یکسال می شود که تمامی کشورها اعم از ایران از مزایای گردشگر و گردشگری محروم مانده اند. در این مدت بسیاری از کسب و کارها زمان خوبی را برای برنامه ریزی و اهداف سازمانی خودشان سپری کردند. برای برنامه هایی که شاید هیچ وقت زمان کافی برایش نمی گذاشتند و حتی به آن ها فکر هم نمی کردند. از تمامی معایب و ضررهای این بیماری که بگذریم نمی توان از اندک نکات مثبت و شفافی که برای مشاغل گره خورده با گردشگری داشت غافل شویم. نمی توانیم پیش بینی کنیم در اولین سفری که بعد از کوچ کرونا می رویم با چه چیزهایی مواجه می شویم اما می توانم این را بگویم که هیچ زمانی را برای هتل ها، فضاهای اقامتی، تورها، راهنمایان گردشگری و …. بهتر از این زمان یکساله متصور باشم تا بتوانند برنامه های خود را پیاده سازی کنند. برای دیدن برنامه ها باید صبر کرد؛ اما روندی که بسیار به آن اطمینان دارم داشتن برنامه ای است که همه برای آن وقت گذاشتند و از همین رو می توان گردشگری را جدیدتر، پویا تر و امیدوارانه تر از قبل تجربه کرد.
گردشگری به یک فعالیت بزرگ جهانی تبدیل شده است و برنامه ریزی برای آن به عنوان یک نوعِ تخصصی از برنامه ریزیِ توسعه در حال ظهور است.
در حالی که بیماری همه گیر کووید-19 به صنعت گردشگری ضربه شدیدی وارد کرده است، برخی امیدوارند که این شرایط می تواند فرصتی برای معرفی نوع دیگری از گردشگری با مضمون گردشگری کندتر، عادلانه و پایدار باشد.
"همه چیز باید تغییر کند: مشاغل گردشگری به آینده ای سبزتر می نگرند".
هواپیما در آسمان، هتل ها سوت و کور و جاذبه های خالی از سکنه وجود ندارد: با توقف جهان، گردشگری یکی از صنایعی است که بیشترین آسیب را از همه گیری کووید-19 دریافت کرده است. طبق اعلام سازمان جهانی گردشگری، ورود گردشگر بین المللی در سال جاری در مقایسه با سال 2019 می تواند 80 درصد کاهش یابد و بیش از 100 میلیون شغل در معرض تهدید قرار دارند.
این اتفاقی ویرانگر است؛ اما فرصتی بسیار لازم برای درون نگری را نیز فراهم می کند. "همه چیز باید تغییر کند". این فرصتی است برای همه، از تابلوهای گردشگری گرفته تا گردانندگان تور برای بازنشانی و بررسی چگونگی بهتر اوضاع، برای کره زمین، برای جوامع محلی و برای مسافران.
من معتقدم هدف ما فعالان گردشگری بایستی تجدید دوباره حیات در شهرها باشد. در واقع ما باید برای اقامت طولانی تر، بازدید كنندگان را جذب و گردشگری آهسته را تشویق کنیم. همه چیز نمی تواند به وضعیت گذشته برگردد و این فرصتی برای تغییر قوانین است.
اتفاقات اخیر نشان می دهد که بازار داخلی بسیار عصبی است؛ بنابراین ما در ابتدا بر گردشگری داخلی بایستی متمرکز شویم. آنچه مورد نیاز است مدیریت مقصد برای بازسازی کندتر گردشگری و راضی نگه داشتن ساکنان، بازدیدکنندگان و مشاغل وابسته به گردشگران است و این یک عمل کاملا متعادل کننده است.
 برخی از پیشرفت های انجام شده در زمینه گردشگری پایدار در ابتدا برعکس خواهد شد. با فرار از حمل و نقل عمومی و اقدامات بهداشتی که منجر به استفاده بیشتر از پلاستیک های یکبار مصرف می شود.
با این حال، بسیاری از گردانندگان تور معتقدند که همه گیری کویید-19 توانسته تغییر مثبتی در رفتار مشتری ایجاد کند. در این دوره از خواب زمستانی فواید طبیعت و آب و هوا را دیده ایم. مردم وقت اندیشیدن داشتند. من فکر می کنم مشتریان از تأثیر سفر بر محیط و جوامعی که بازدید می کنند بیشتر آگاه خواهند بود و انتخاب هایشان با در نظر گرفتن بیشتری انجام می دهند.
تمرکز مجدد بر سفرهای آهسته از جمله سفرهای قطار و دوچرخه سواری و همچنین حفظ تجارب محلی تا آنجا که ممکن است و ارائه عزیمت بیشتر در مقصد، بخشی از برنامه های پس از کووید-19 است.
مردم دوباره سفر می کنند، ما هنوز نمی دانیم چه زمانی. اما این فرصت را داریم که از این تنظیم مجدد استفاده کنیم تا آگاهی بیشتری در مورد چگونگی پیشرفت خود به عنوان یک جامعه، سفر گسترده تر داشته باشیم.
مکان و نحوه سفر ما باید تغییر کند. از طرفی هزینه پروازها به طور طولانی مدت افزایش می یابد. اما مهمترین عامل برای گردشگری پایدار پروازهای بسیار کمتری است. اکنون ممکن است شاهد بازگشت به تعطیلات طولانی تر و با دفعات کمتر، با صرف زمان بیشتر برای شناخت یک مکان باشیم.
هر اتفاقی که بیفتد، سفر بعید به نظر می رسد مانند روزهای قبل از دوره کرونا باشد. صنعتی که به دلیل انعطاف پذیری خود شناخته شده است، با انطباق با یک بازار جهانی ناشناخته راهی جدید برای پیشرفت پیدا خواهد کرد، اما پیش بینی اینکه آیا پایداری می تواند در قلب یک مدل جدید گردشگری باشد، پیش بینی سختی است.
گردشگری کوچکتر خواهد شد و به همین ترتیب پایدارتر. پروازهای کمتر به معنای کاهش کربن تولیدی، میهمان کمتر به معنای اتلاف کمتر است و حداقل در ابتدا تمرکز بیشتری روی بومی گرایی وجود خواهد داشت.
و اما باید دید چگونه ماهیت محصول تغییر می کند. اگر می خواهیم گردشگری را دوباره طراحی کنیم، این بهترین فرصتی است که برایمان پیش آمده است.
این یادداشت را در نیمه دوم سال 99 نوشته ام و قرار بود در رسانه هتل نیوز منتشر بشود.

یادداشت و مقالات مرتبط

آدرس اینستگرم الیمو

آدرس لینکداین